Selecteer een pagina
Stop het gevecht met de weegschaal

Stop het gevecht met de weegschaal

De weegschaal is voor mij niet echt een verleiding. Hij staat bij ons in de badkamer en zowel mijn man als ik staan er eigenlijk nooit op. We zouden hem ook best de deur uit kunnen doen. Maar ik merk dus de laatste tijd wanneer ik ’s ochtends onder de douche sta dat ik me afvraag “zal ik even op de weegschaal gaan staan”.

Doorgaans denk ik daar helemaal niet aan. Nu wel. Omdat ik eigenlijk nieuwsgierig ben hoeveel ik zou wegen. Wat voor getal er op de weegschaal komt te staan. En wat dit natuurlijk ook aangewakkerd heeft zijn de corona vaccinaties. Met daarbij het bericht dat wanneer je een BMI boven de 40 hebt, je voorrang krijgt bij het vaccineren. Ik heb geen idee hoeveel mijn BMI is. Dat heeft dus in mijn brein het zaadje gepland om na te denken over de weegschaal.

Ik weet dat ik ben aangekomen

Vanochtend onder de douche dacht ik er voor de vierde of vijfde keer over na om op de weegschaal te staan. Toen ben ik me gaan afvragen wat het me eigenlijk oplevert als ik dat doe. Ik weet van mezelf dat ik het afgelopen jaar een paar kilo’s ben aangekomen. Ik heb veel minder bewogen, veel minder gesport. En mijn eetpatroon is niet veranderd maar door mijn maagverkleiningsoperatie van zeven jaar geleden is mijn metabolisme zo laag dat als ik niet 3x in de week sport, dat nadelig is voor mijn lichaam.

Wat levert de weegschaal me op?

Ik weet dat als ik op de weegschaal ga staan dat het getal hoger zal uitpakken dan de vorige keer dat ik mezelf woog. Dan kan het dus alsnog positief of negatief zijn. Het getal kan een klein beetje hoger zijn waarbij ik denk “het valt achteraf allemaal wel mee”. Of het pakt negatief uit dat ik er eigenlijk een beetje van schrik. Dat ik niet doorhad dat het zoveel was.

Wat als het meevalt?

Wat als ik op de weegschaal ga staan en het valt reuze mee? Dan ben ik natuurlijk blij. Maar wat gebeurt er praktisch met mij? In mijn lijf wordt dan het stofje dopamine aangemaakt. Dat is het geluksstofje. Want het getal valt mee en daar word ik blij van. Dat is alleen niet iets wat ik wil. Ik wil niet dat mijn lijf geluksstofjes aanmaakt op basis van een getal op de weegschaal. Of op basis van andere getallen zoals een kledingmaat of de centimeter die mijn omtrek weegt. Ik wil niet dat mijn geluksgevoel afhangt van zoiets meetbaars. Want dat is vooral heel eenzijdig.

Liever ben ik gelukkig met minder concrete dingen. Met mijn karaktereigenschappen. Met de dingen waar ik goed in ben. Met de vrienden die ik op me heen heb. De mensen waar ik van hou. Dus ik weet dat als ik op de weegschaal ga staan en het positief uitvalt dat ik meewerk aan het aanmaken van dopamine op basis van een getal.

En wat dan als het tegenvalt?

Als je gelukkig wordt van een positieve uitkomst, wat gebeurt er dan als het tegenvalt? Wat nou als het getal negatiever uitvalt dan ik had verwacht? Dan schrik ik ervan. Als je nadenkt over die consequenties, dan weet je wat er gebeurd. Want die consequenties kennen we allemaal. Die geven ons een rotgevoel. Met als gevolg dat we gaan twijfelen over onszelf. En we ontevreden gaan zijn met onszelf. En nog erger… we gaan ons daaraan meten. We denken serieus dat we dat getal zijn. Wat ervoor zorgt dat je brein het deurtje opent voor je innerlijke saboteur.

En je innerlijke saboteur is dat stemmetje in je hoofd die zegt “Zie je wel, ik wist het wel, het is je weer niet gelukt”. “Je snoept ook teveel en vreet teveel, sjongejonge je hebt ook geen doorzettingsvermogen”. En misschien zegt dat stemmetje nog wel vele ergere dingen. Je weet echter zelf voor jezelf wel wat je tegen jezelf zegt als je merkt dat de weegschaal jou aan het schrikken brengt.

Terug in die vicieuze cirkel

Die innerlijke saboteur wil heel graag dat je teruggaat in de afvalmodus. Want dan kunnen al die geluksstofjes hun werk weer doen. Dat is meetbaar. En die innerlijke saboteur zorgt er ook voor dat je weer terug valt in je lage zelfbeeld. Dat je jezelf weer rot voelt en je allerlei dingen wil veranderen aan je lijf omdat je denkt dat je dan pas goed genoeg bent.

En dus kom je weer terug in die vicieuze cirkel waar je vroeger misschien ook lang in hebt gezeten. En waar je nu misschien ook af en toe nog in zit. Die cirkel waarbij je een paar dagen of weken heel goed oplet wat je eet, allerlei eetregels hebt en restricties. Maar waarbij het dan na een paar dagen of weken weer mis gaat. Met als gevolg dat je daarna weer gaat opletten, het weer mis gaat en zo gaat het alsmaar door.

Je bent echter zoveel meer dan alleen maar je gewicht. In de Podcast “Stop het gevecht met de weegschaal” ga ik hier nog uitgebreider op in.

Deel deze blog:

Ben jij, net al ik, ook zo fan van zelfhulp-boeken? Ik heb er heel veel gelezen en heb mijn persoonlijke life-savers voor je in een lijstje gezet. Thema's: eetbuien, zelfliefde en body positivity (lichaamsaccepatie). Hier vind je mijn boekentips!

Ter info: sinds september 2022 ben ik gestopt met coaching voor mensen die worstelen met eetbuien, lichaamsacceptatie en intuïtief eten. Tot en met februari 2023 begeleid ik enkel nog het Intuitief Eten Intensive Groepsprogramma. Je kunt wèl bij mij terecht voor Human Design.

Ik koos juist uit zelfliefde voor een maagverkleining

Ik koos juist uit zelfliefde voor een maagverkleining

Ofwel je valt af om mooier te zijn – ofwel je accepteert je lijf en blijft zoals je bent. Een veel gehoorde tegenstelling in de body positive community. Maar volgens Frouke van Overveld (eetbuicoach), is de realiteit niet zo zwart wit. Haar ervaring met een maagverkleining laat zien hoe persoonlijk de ontwikkeling van zelfacceptatie is.

 Door: Marianne Eggink  

‘Oh heb je een maagverkleining gehad? Dan ben je nu zeker heel blij met je slankere lichaam!’ – een opmerking die Frouke van Overveld vaker krijgt. “Mensen denken altijd dat ik het deed om dunner en dus mooier te zijn – en dat ik me ook automatisch zo voel, maar dat klopt niet,” vertelt ze. Frouke is eetbuicoach en onderging in 2014 een maagverkleining.

Ik kon niet meer genieten

Ze woog voor haar operatie 145 kilo. Dat kwam door emotie eten, veroorzaakt door een moeilijke jeugd. “Maar ik hoefde nooit per se dunner te zijn en accepteerde mijn uiterlijk – totdat ik klachten kreeg.” Ze had last van haar gewrichten en werd kortademig. “Ik hield erg van dansen, dat ging niet meer. Of lekker kamperen, in de bergen wandelen en kasteeltjes bezoeken – ik was buiten adem en kon niet meer genieten. Ook niet meer van lekker eten.”

Ze probeerde verschillende diëten, maar werd uiteindelijk alleen maar dikker. “Toen koos ik voor een maagverkleining. Ik wilde me gezonder voelen, meer regie over mijn lijf en leven en weer met plezier en zonder klachten bewegen. Mijn uiterlijk? Daar dacht ik niet zo over na.”

Acceptatie

In de body positive community heerst volgens haar het idee dat iemand die een maagverkleining ondergaat of wil afvallen, niet body positive is. Omdat een aanpassing aan het lichaam zou betekenen dat je je lichaam niet accepteert zoals het is. En wellicht in het verlengde daarvan dat van anderen ook niet.

“Natuurlijk is ieder gewicht en ieder uiterlijk okay, maar we moeten niet ontkennen dat gewicht wel gevolgen kan hebben voor je gezondheid.” Of dat zo is en hoe dat uitpakt, dat verschilt. Sommigen hebben nergens last van, maar Frouke werd erg ongelukkig van de beperkingen die haar gewicht haar veroorzaakte. “Is het dan niet juist zelfliefde als je beslist om er iets aan te doen?”

Ik herkende mezelf niet meer

In de jaren na haar maagverkleining viel ze 50 kilo af. Want de operatie zorgt ervoor dat je maag alleen nog kleinere porties aankan, dat je minder honger hebt en dat je extra op je eten moet letten. “Dat afvallen deed onverwachts heel veel met mijn zelfbeeld. Ik herkende mezelf niet meer. Ik had opeens veel overtollig vel en mijn borsten hingen tot aan de stoeptegels.” Ook op sociaal gebied ervaart ze de wereld anders. “Als ik op een verjaardag verscheen waren normaal alle ogen op mij gericht vanwege mijn gewicht – nu ben ik onzichtbaar.” De operatie veroorzaakte dus juist een deuk in haar zelfbeeld.

Bewuster

Maar de maagverkleining dwong haar ook om bewuster met voeding om te gaan en goed te zorgen voor zichzelf. “Je moet blijvend voorzichtig zijn met je maag. Ik ben daardoor veel selectiever. Deels in voedzaamheid, maar ook omdat ik mezelf nu het allerbeste gun.” Zo eet ze alleen nog maar voeding die ze een negen of tien als cijfer zou geven, zoals lekkere boeren chips. Een stokbroodje met kruidenboter dat je er maar even bij krijgt in een restaurant, die laat ze staan, want dat is voor haar een zesje.

“Vroeger was ik ‘gewoon’ tevreden, maar nu gaat mijn relatie met mezelf veel dieper.” En inmiddels kan ze weer met veel plezier wandelen, dansen en kamperen. “Daarom is het ook zo belangrijk om jezelf af te vragen: hoe voel ik me nu en hoe wil ik me voelen? Wat kan ik daar aan doen?” De antwoorden daarop zijn heel persoonlijk – de een voelt zich prima bij 120 kilo, de ander heeft veel klachten.

Relatie met eten

Maar bij eetbuien is er wel een ding dat ze bij al haar klanten terugziet: “de eetbuien zelf zijn niet het probleem, maar zijn het coping mechanisme voor de wond erachter.” Veel van de reguliere adviezen, zoals diëten, zijn volgens haar symptoombestrijding en verergeren daarom op lange termijn de situatie. “Het leidt af dus soms lijkt het even troostend. Maar het focust vooral op wat je eet, in plaats van waarom.”

Met de druk van het slankheidsideaal en een stapel nieuwe eetregels, zijn de meesten net zoals zij, steeds minder bewust over hun lijf. Inclusief de overtuiging dat ze pas slank succesvol kunnen zijn en dus dromen en doelen uitstellen. “En zo houdt de cyclus zichzelf in stand, want diëten leidt bijna nooit tot een slanker lijf EN verslechtert tegelijk de relatie met jezelf.”

Alle input over eten komt dan van buitenaf, waardoor het steeds lastiger wordt om de behoeftes in het lichaam zelf te ‘horen’. En juist in dat bewustzijn zit volgens haar de clou. “Je kunt pas je relatie met eten verbeteren, als je de relatie met jezelf verbetert.” Dat doe je, door echt te leren luisteren naar je lijf en vanuit nieuwsgierigheid vragen erover te stellen.

“Waar komt dit gevoel vandaan? Vind ik dit eten echt lekker? Heb ik echt honger? Zit ik al vol?” Vooral de vraag ‘waarom’ helpt bij het onderzoeken wat er achter een eetbui zit, zoals bij Frouke die haar jeugd onder de loep nam en door haar maagverkleining bewuster omging met haar lijf.

Tot slot

“Er is geen goed of fout, alleen jij weet daadwerkelijk wat jij nodig hebt. Probeer dat dus ook niet voor een ander te bepalen of je mee te laten slepen door marketingverhalen of influencers.” Body positive betekent volgens Frouke vooral doen wat goed voor jou en je lichaam is en dat verschilt juist voor iedereen.

Marianne Eggink (36) is journaliste, tekstschrijver en schrijfcoach en runt het body positive platform Dikke Voldoende op Instagram. Ze combineert in haar werk graag haar liefde voor psychologie, taal en tech. Op Dikke Voldoende schrijft ze vanuit haar eigen ervaring als dikkere vrouw, draagt uit dat ieder lichaam ‘al goed is’ en stelt discriminatie aan de kaak. Via een combinatie van wetenschap, interviews, nieuwtjes en film & muziektips wil ze iedereen empoweren om zichzelf ook een Dikke Voldoende te geven. Meer weten? Volg haar via @Dikke_Voldoende op Instagram.

Deel deze blog:

Ben jij, net al ik, ook zo fan van zelfhulp-boeken? Ik heb er heel veel gelezen en heb mijn persoonlijke life-savers voor je in een lijstje gezet. Thema's: eetbuien, zelfliefde en body positivity (lichaamsaccepatie). Hier vind je mijn boekentips!

Ter info: sinds september 2022 ben ik gestopt met coaching voor mensen die worstelen met eetbuien, lichaamsacceptatie en intuïtief eten. Tot en met februari 2023 begeleid ik enkel nog het Intuitief Eten Intensive Groepsprogramma. Je kunt wèl bij mij terecht voor Human Design.

Hoe word ik weer blij in mijn lijf?

Hoe word ik weer blij in mijn lijf?

Nadat je geboren bent, groei je van baby naar kind door naar een volwassen persoon. Je groeit in de lengte en omvang en wordt logischerwijs zwaarder. En naar mate je ouder wordt (70+) , krimp je weer maar je neus en je oren blijven altijd doorgroeien. Bijzonder hè!
Tijdens je volwassen leven kan je lijf extra veranderen door allerlei verschillende omstandigheden. Denk maar eens aan zwangerschap, verandering van soort baan of leefstijl, ziekte, overgang of stress. Je kunt bijvoorbeeld dikker worden, dunner worden, van een appelvorm naar een peervorm veranderen, een ledemaat verliezen of extreme huiduitslag krijgen. Al deze lichamelijke veranderingen hebben effect op ‘hoe je naar jezelf kijkt’.

Samenleving

In onze Westerse samenleving zie je veel overtuigingen die hier mee te maken hebben: dik is ongezond en eigen schuld, slank is knap en succesvol, been geamputeerd is zielig, automutilatie-littekens zijn taboe en overmatig acné is vies. Onze samenleving is doordrenkt met dit soort overtuigingen en dat werkt van generatie op generatie door. Al decennia lang heeft de media hier een grote invloed op maar ook het zakenleven heeft baat bij een aantal van deze overtuigingen. Denk maar aan de mode-industrie en de dieet-industrie. Hier gaan miljarden euro’s en dollars in om.
Het is niet gek dat we ons zo laten beïnvloeden door al die overtuigingen van buitenaf. Wanneer we een negatief zelfbeeld hebben, kan dat uit een belangrijke behoefte voortkomen en gaan wringen met andere behoeftes.

De behoefte-piramide van Maslov

Abraham Maslov ontwikkelde ooit de ‘piramide van Maslow. In deze piramide omschrijft hij universele behoefte van de mens in volgorde van belangrijkheid.
De eerste behoefte van de mens is de basisbehoefte om in leven te blijven: ademen, bewegen, eten, drinken, slapen etc. Soms wordt dit ook wel eens samengevat als ‘bed, brood en bad’.
De tweede behoefte is de behoefte aan veiligheid en zekerheid. Wanneer ‘bed, brood en bad’ geregeld is, ga je op zoek naar veiligheid in groepen en relaties (families, vrienden, collega’s). Wonen, werken en relaties spelen hier een rol. In deze laag van de piramide kunnen bovengenoemde overtuigingen al van invloed zijn. In de veilige omgeving van je gezin leer je misschien dat je als kind al te dik bent. Of voel je je onveilig wanneer je op de middelbare school genegeerd wordt vanwege je vele jeugdpuistjes.
De derde behoefte is een sociale behoefte. Wanneer je behoefte naar veiligheid en zekerheid vervuld is, ben je klaar om echte verbindingen en liefdesrelaties aan te gaan. Zorgen voor anderen en intimiteit vallen hier bijvoorbeeld onder. Op dit niveau denken mensen soms dat wanneer ze afvallen, ze sneller hun levenspartner kunnen ontmoeten. Dat ze dan beter bij anderen in de smaak zullen vallen bij anderen. Maar ook het stigma dat ‘dikke mensen gezellig zijn’ valt hier onder. Want ‘gezelligheid’ is een sociale functie.
De vierde behoefte is erkenning. Met deze behoefte vinden we het belangrijk wat anderen van ons vinden en hoe anderen naar ons kijken. Het verdienen van waardering en respect hoort hier bij. Daarom vinden we complimenten zo fijn en kunnen we niet goed tegen kritiek. Deze zaken verhogen of verlagen als het ware jouw aanzien in een groep. Ook je eigenwaarde en zelfrespect maken onderdeel uit van deze laag. Dit is de laag waar je je bevind wanneer je wil gaan werken aan je zelfvertrouwen en zelfwaardering en je soms voelt dat het van binnen wringt. Bijvoorbeeld omdat je de diepe overtuiging uit je jeugd hebt dat je niet goed genoeg bent.
De vijfde behoefte is de laag van zelfontplooiing, zelfontwikkeling en zelfactualisatie. Dat betekent dat, wanneer je alle eerdere behoeften hebt vervult, je ruimte (tijd en geld) ervaart om jezelf te ontwikkelen als mens. Door bijvoorbeeld cursussen te volgen of je talenten te ontdekken en verder te ontwikkelen. Volgens Maslov heeft de mens altijd behoefte om zich verder te ontwikkelen. Logisch dat je dus de behoefte hebt om aan jezelf te werken, wanneer je wat ouder bent geworden.
Wanneer je iets niet mooi vind aan je lijf en je er graag iets aan wilt doen, kun je alle lagen van deze piramide aflopen en bekijken per laag welke invloed deze op jou heeft gehad in het verleden (vooral laag 1 t/m 3) en hoe je er nu voor staat.

Stel jezelf eens de volgende vragen:


1. Snap je waar je ontevredenheid over jezelf vandaan komt?
Heeft dit bijvoorbeeld te maken met je opvoeding, je school of met ongezonde relaties die je hebt gehad? Heb je er nu nog wat aan om zo naar jezelf te kijken?
2. Zijn al die overtuigingen die je hebt over jezelf waarheid of zijn het gedachten die je zelf gecreëerd hebt?
Je moet niet alles geloven wat je denkt. Veel gedachten over onszelf zijn niet de waarheid, maar we zijn er enorm in gaan geloven. Net zoals je in je kindertijd wordt verteld dat Sinterklaas bestaat en dat het later niet de waarheid blijkt te zijn.

3. Wat heb je nu nodig om die oude overtuigingen over jezelf los te laten?

Kijk eens om je heen. Welke vrienden, kennissen of social media accounts hebben een negatieve invloed op jou? Kun je ze loslaten of ontvolgen? Kun je jezelf gaan omringen met positieve mensen en accounts? Dit is een hele belangrijke stap omdat deze te maken heeft met de tweede, derde en vierde behoefte uit de piramide van Maslov. Creëer meer veiligheid voor jezelf, omring je met gelijkgestemde sociale contacten en ontvang de erkenning dat jij goed bent zoals je nu bent.
Een positief lichaamsbeeld, zelfvertrouwen of eigenwaarde zijn geen ‘eindstations’ waar je aan komt en je dan klaar bent. Het is voortdurend ontdekken, ontwikkelen, aanpassen en veranderen. Soms is het hard werken en confronterend en op andere momenten kun je het al goed voelen en er van genieten. Het is geen rechte, stijgende lijn die je ervaart. Je blijft groeien, terugkijken, reflecteren, gedachten bijstellen, frustraties verwerken en successen vieren. Van jezelf houden is een pad bewandelen en blijven ontdekken.
Eerlijk is eerlijk, een positiever zelfbeeld krijg je dus niet alleen maar door naar leuke instagram-accounts te kijken. Je zult jezelf moeten uitdagen om dingen te doen die je spannend vind en om dingen te doen die je aan het denken zetten en inzichten over jezelf geven. Praten met anderen hierover kan je veel nieuwe en positieve inzichten opleveren. Dat helpt echt!

Deel deze blog:

Ben jij, net al ik, ook zo fan van zelfhulp-boeken? Ik heb er heel veel gelezen en heb mijn persoonlijke life-savers voor je in een lijstje gezet. Thema's: eetbuien, zelfliefde en body positivity (lichaamsaccepatie). Hier vind je mijn boekentips!

Ter info: sinds september 2022 ben ik gestopt met coaching voor mensen die worstelen met eetbuien, lichaamsacceptatie en intuïtief eten. Tot en met februari 2023 begeleid ik enkel nog het Intuitief Eten Intensive Groepsprogramma. Je kunt wèl bij mij terecht voor Human Design.