Selecteer een pagina

Het is niet altijd gemakkelijk om emoties te uiten. We hebben vaak als kind geleerd om onszelf groot te houden, onszelf niet aan te stellen en niet te zeuren. “Doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg!” In de pubertijd, waar juist veel emoties opspelen, houden we onszelf groot uit angst om gepest te worden of buiten de boot te vallen.

Opnieuw je emoties leren voelen

In onze volwassen levens is het daarom vaak lastig om de emotie te voelen, die er op dat moment ècht aanwezig is. We voelen ons bijvoorbeeld eenzaam, maar we uiten het als boosheid. Ik zal je een persoonlijk voorbeeld geven:

Ik heb me verheugd op een date met mijn beste vriendin. Ik heb haar al een poos niet meer gezien en er is veel gebeurd. Ik ben blij om haar te zien omdat ik de laatste tijd eigenlijk niet veel mensen meer zie en spreek. Mijn vriendin belt op dat ze onze date moet afzeggen omdat ze moet werken. Veel zieken op haar werk, dus ze moet invallen. Ik word boos op haar omdat dit niet de eerste keer is dat ze afbelt. En ze belt ook nog eens op het allerlaatste moment af. Belachelijk! Lekkere vriendin, zeg! Alsof haar hele leven om haar werk draait. Boos hang ik de telefoon op. Ik beland op de bank met hele pak koekjes.

Wat is nou de èchte emotie?

In deze situatie is mijn boosheid eigenlijk een ‘secundaire’ emotie. Het is niet de emotie die ik, als ik diep naar mijn gevoel kijk, ècht voel. De boosheid gaat over mijn vriendin. Ik ben boos op haar. Maar waarom ben ik boos? Wat heeft deze emotie met mij te maken? Ik voel me (weer) in de steek gelaten. Ik schreef eerder in dit voorbeeld dat ik de laatste tijd al niet veel mensen meer heb gesproken en gezien. Ik voel me eigenlijk best eenzaam. Ik ben eigenlijk vooral teleurgesteld dat onze afspraak niet doorgaat. Ik wilde graag met haar kletsen, want ik heb al een poosje niemand meer ècht gesproken. Ik voel me vooral verdrietig en dat is mijn ‘primaire’ emotie.

Eetbuien-alarm!

Je merkt, nu we iets dieper naar het gevoel kijken, dat verdriet de onderliggende emotie is. Verdriet dat te maken heeft met eenzaamheid. En als je dat weet, kun je beter leren omgaan met je emoties. Door bijvoorbeeld jezelf af te vragen wat je nu nodig zou hebben. Vanuit je boosheid zul je wellicht bedenken dat je voorlopig even niks meer van je vriendin wil horen en kan het zijn dat je denkt dat iedereen je in de steek laat (Oei! Eetbuien-alarm!). Maar als je doorhebt dat het je verdrietig maakt omdat je je eenzaam voelt, kun je je bedenken dat jullie de afspraak heel snel opnieuw moeten plannen omdat je haar toch ècht als vriendin nodig hebt.

Niet mijn schuld…

Als je een emotie-eter bent, zijn emoties je grootste trigger om te gaan snoepen, snacken en snaaien. Als je niet de primaire emotie herkent, wordt het lastig om grip te krijgen op je eetbuien. Emoties zijn vaak lastig om te herkennen omdat we er vanuit onze gedachten andere labels aanhangen. Vaak geven we meteen anderen de schuld ergens van. We zijn niet gewend om aan onszelf en onze gevoelens te denken omdat we dat egoïstisch vinden of omdat we bang zijn voor wat andere van ons vinden.

Maar wat dan wel?

Het aanpakken van emotie-eten heeft, zoals je kunt lezen, heel wat voeten in de aarde. Het gaat niet om eten, maar om de emoties die de trigger zijn. Dat kun je ook terug lezen in mijn blog ‘Hoe doorbreek ik de vicieuze cirkel van eetbuien’. Het heeft als emotie-eter dus geen zin om een dieet te gaan volgen of naar een voedingsdeskundige te gaan. In de blog ‘Waarom diëten niet goed voor je is’ lees je nog eens waarom. Ik kan je als eetbuien-coach wel helpen om samen met jou je gedachten en emoties te onderzoeken, zodat ik je kan leren om geen eetbuien meer te hebben.

Stel je voor… dat je je emoties sneller herkent, je gedachten er op aan leert passen en je nooit meer een uitvlucht hoeft te zoeken in snoepen, snacken en snaaien. Dat je één koekje kunt eten, er van kan genieten en de rest weer in de kast kunt leggen omdat één koekje genoeg voor je is. En dat je niet meer de hele dag aan eten hoeft te denken! Hoe zou jouw leven er dan uitzien?

Ik kan je uit eigen ervaring vertellen dat het me een gelukkiger mens heeft gemaakt. Ik ben een vrolijkere vriendin voor mijn vrienden, een liefdevollere partner voor mijn man en een behulpzamere buurvrouw van geworden.  Het heeft rust in mijn leven, in mijn hoofd en in mijn gevoel gebracht. Het heeft er zelfs voor gezorgd dat ik nu een ervaringsdeskundige professional ben, die jou graag helpt om ook een vrolijker vriend(in), liefdevollere partner, behulpzamere buurman/-vrouw en misschien ook wel blijere ouder voor jouw kids te worden. Maar natuurlijk vooral de beste versie van jezelf, voor jezelf.

Weet jij nog welke emotie je ècht voelde bij je laatste eetbui? Durf je het me te vertellen? Laat gerust je reactie achter, onder deze blog.

Deel deze blog:

Ter info: sinds september 2022 ben ik gestopt met coaching voor mensen die worstelen met eetbuien, lichaamsacceptatie en intuïtief eten.