Selecteer een pagina
De weegschaal is voor mij niet echt een verleiding. Hij staat bij ons in de badkamer en zowel mijn man als ik staan er eigenlijk nooit op. We zouden hem ook best de deur uit kunnen doen. Maar ik merk dus de laatste tijd wanneer ik ’s ochtends onder de douche sta dat ik me afvraag “zal ik even op de weegschaal gaan staan”.

Doorgaans denk ik daar helemaal niet aan. Nu wel. Omdat ik eigenlijk nieuwsgierig ben hoeveel ik zou wegen. Wat voor getal er op de weegschaal komt te staan. En wat dit natuurlijk ook aangewakkerd heeft zijn de corona vaccinaties. Met daarbij het bericht dat wanneer je een BMI boven de 40 hebt, je voorrang krijgt bij het vaccineren. Ik heb geen idee hoeveel mijn BMI is. Dat heeft dus in mijn brein het zaadje gepland om na te denken over de weegschaal.

Ik weet dat ik ben aangekomen

Vanochtend onder de douche dacht ik er voor de vierde of vijfde keer over na om op de weegschaal te staan. Toen ben ik me gaan afvragen wat het me eigenlijk oplevert als ik dat doe. Ik weet van mezelf dat ik het afgelopen jaar een paar kilo’s ben aangekomen. Ik heb veel minder bewogen, veel minder gesport. En mijn eetpatroon is niet veranderd maar door mijn maagverkleiningsoperatie van zeven jaar geleden is mijn metabolisme zo laag dat als ik niet 3x in de week sport, dat nadelig is voor mijn lichaam.

Wat levert de weegschaal me op?

Ik weet dat als ik op de weegschaal ga staan dat het getal hoger zal uitpakken dan de vorige keer dat ik mezelf woog. Dan kan het dus alsnog positief of negatief zijn. Het getal kan een klein beetje hoger zijn waarbij ik denk “het valt achteraf allemaal wel mee”. Of het pakt negatief uit dat ik er eigenlijk een beetje van schrik. Dat ik niet doorhad dat het zoveel was.

Wat als het meevalt?

Wat als ik op de weegschaal ga staan en het valt reuze mee? Dan ben ik natuurlijk blij. Maar wat gebeurt er praktisch met mij? In mijn lijf wordt dan het stofje dopamine aangemaakt. Dat is het geluksstofje. Want het getal valt mee en daar word ik blij van. Dat is alleen niet iets wat ik wil. Ik wil niet dat mijn lijf geluksstofjes aanmaakt op basis van een getal op de weegschaal. Of op basis van andere getallen zoals een kledingmaat of de centimeter die mijn omtrek weegt. Ik wil niet dat mijn geluksgevoel afhangt van zoiets meetbaars. Want dat is vooral heel eenzijdig.

Liever ben ik gelukkig met minder concrete dingen. Met mijn karaktereigenschappen. Met de dingen waar ik goed in ben. Met de vrienden die ik op me heen heb. De mensen waar ik van hou. Dus ik weet dat als ik op de weegschaal ga staan en het positief uitvalt dat ik meewerk aan het aanmaken van dopamine op basis van een getal.

En wat dan als het tegenvalt?

Als je gelukkig wordt van een positieve uitkomst, wat gebeurt er dan als het tegenvalt? Wat nou als het getal negatiever uitvalt dan ik had verwacht? Dan schrik ik ervan. Als je nadenkt over die consequenties, dan weet je wat er gebeurd. Want die consequenties kennen we allemaal. Die geven ons een rotgevoel. Met als gevolg dat we gaan twijfelen over onszelf. En we ontevreden gaan zijn met onszelf. En nog erger… we gaan ons daaraan meten. We denken serieus dat we dat getal zijn. Wat ervoor zorgt dat je brein het deurtje opent voor je innerlijke saboteur.

En je innerlijke saboteur is dat stemmetje in je hoofd die zegt “Zie je wel, ik wist het wel, het is je weer niet gelukt”. “Je snoept ook teveel en vreet teveel, sjongejonge je hebt ook geen doorzettingsvermogen”. En misschien zegt dat stemmetje nog wel vele ergere dingen. Je weet echter zelf voor jezelf wel wat je tegen jezelf zegt als je merkt dat de weegschaal jou aan het schrikken brengt.

Terug in die vicieuze cirkel

Die innerlijke saboteur wil heel graag dat je teruggaat in de afvalmodus. Want dan kunnen al die geluksstofjes hun werk weer doen. Dat is meetbaar. En die innerlijke saboteur zorgt er ook voor dat je weer terug valt in je lage zelfbeeld. Dat je jezelf weer rot voelt en je allerlei dingen wil veranderen aan je lijf omdat je denkt dat je dan pas goed genoeg bent.

En dus kom je weer terug in die vicieuze cirkel waar je vroeger misschien ook lang in hebt gezeten. En waar je nu misschien ook af en toe nog in zit. Die cirkel waarbij je een paar dagen of weken heel goed oplet wat je eet, allerlei eetregels hebt en restricties. Maar waarbij het dan na een paar dagen of weken weer mis gaat. Met als gevolg dat je daarna weer gaat opletten, het weer mis gaat en zo gaat het alsmaar door.

Je bent echter zoveel meer dan alleen maar je gewicht. In de Podcast “Stop het gevecht met de weegschaal” ga ik hier nog uitgebreider op in.

Deel deze blog:

Ben jij, net al ik, ook zo fan van zelfhulp-boeken? Ik heb er heel veel gelezen en heb mijn persoonlijke life-savers voor je in een lijstje gezet. Thema's: eetbuien, zelfliefde en body positivity (lichaamsaccepatie). Hier vind je mijn boekentips!

Ter info: sinds september 2022 ben ik gestopt met coaching voor mensen die worstelen met eetbuien, lichaamsacceptatie en intuïtief eten. Tot en met februari 2023 begeleid ik enkel nog het Intuitief Eten Intensive Groepsprogramma. Je kunt wèl bij mij terecht voor Human Design.